مقایسه اثرات حاد و طولانی مدت تمرینات مقاومتی و استقامتی بر سطح پپتید ناتریوتیک مغزی مردان میانسال

مقدمه و هدف: پپتید ناتریوتیک مغزی (bnp) از میوسیت بطن‎ها در پاسخ به استرس عضله بطن تولید و ترشح می‎‎شود. اثرات حاد و طولانی مدت تمرینات مقاومتی و استقامتی بر سطح پپتید ناتریوتیک مغزی غیر فعال (nt pro bnp) به درستی مشخص نیست. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات حاد و طولانی مدت تمرینات مقاومتی و استقامتی بر سطح پپتید ناتریوتیک مغزی غیر فعال nt pro bnp مردان میانسال بود. روش‎شناسی: 12 مرد میانسال به طور تصادفی به دو گروه تمرینات مقاومتی و استقامتی تقسیم شدند. آزمودنی های گروه مقاومتی 8 هفته تمرین با 50 درصد یک تکرار بیشینه و 3 جلسه در هفته انجام دادند. آزمودنی های گروه استقامتی نیز 8 هفته، 3 جلسه در هفته با 70 درصد حداکثر ضربان قلب می دویدند. یافته ها: نتایج نشان داد اگرچه سطح nt pro bnp بلافاصله پس از یک جلسه تمرین استقامتی افزایش معنی‎دار یافت (05/0>p)؛ اما پس از 8 هفته تمرینات استقامتی کاهش معنی داری پیدا کرد (05/0>p). علاوه بر این، سطح nt pro bnp بلافاصله پس از یک جلسه تمرین مقاومتی تغییر معنی‎داری نداشت اما پس از 8 هفته تمرینات مقاومتی افزایش معنی داری یافت (05/0>p). بحث و نتیجه‎گیری: به طور کلی به نظر می‎رسد اثرات حاد و طولانی مدت تمرینات استقامتی و مقاومتی بر عملکرد عضله قلبی متفاوت است. تمرینات منظم استقامتی نسبت به تمرینات مقاومتی موجب بهبود عملکرد عضله قلبی می‎شود؛ با این وجود تحقیقات بیشتر در این زمینه نیاز است. واژه های کلیدی: nt pro bnp، تخریب عضله قلبی، تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی، مردان میانسال